Na obszarze nadleśnictwa zaewidencjonowano 5 drzew uznanych za pomniki przyrody. W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa znajdują się ponadto 22 pomniki przyrody (w tym 3 grupowe i jedna aleja) obejmujące łącznie 63 drzewa zlokalizowane głównie w parkach i przy obiektach sakralnych.

O uznaniu za pomnik przyrody decydowały odpowiednie wymiary, walory estetyczne (wygląd całego drzewa, pokrój korony, pnia) oraz miejsca występowania. Obecnie wprowadzone nowe zasady gospodarki w lasach z pewnością przyczynią się do zwiększenia ilości różnorodności gatunków drzew chronionych. Lista gatunków drzew pomników przyrody jest ciągle otwarta.

Wymienione w poniżeszej tabeli drzewiaste pomniki przyrody podlegają szczególnej ochronie prawnej polegającej na zakazie:

1) wycinania, niszczenia, pozyskiwania, uszkadzania i podkopywania drzew,

2) zrywania kory, pączków, kwiatów, owoców i liści z drzew,

3) rycia napisów lub znaków na drzewach,

4) umieszczania tablic, ogłoszeń, napisów albo innych znaków na drzewach nie związanych z ich ochroną,

5) wchodzenia na drzewa,

6) wznoszenia jakichkolwiek budynków, budowli, urządzeń lub instalacji w odległości

(promieniu) do 15 m włącznie od drzew,

7) usuwania i niszczenia pokrywy glebowej, palenia ognisk oraz zanieczyszczania terenu wszelkiego rodzaju odpadami i innymi nieczystościami w pobliżu drzew (w promieniu 15 m włącznie),

8) oddziaływania na drzewa w jakichkolwiek inny sposób niezwiązany z ich ochroną.

W odniesieniu do głazów uznanych za pomniki przyrody wymienione w zabrania się:

1) rozbijania, rozsadzania, niszczenia i uszkadzania tych głazów jakimkolwiek sposobem,

2) przemieszczania (przesuwania), podkopywania i zakopywania głazów,

3) usuwania z nich mchu, porostów lub innych roślin, rycia na tych głazach napisów lub znaków, umieszczania tablic, napisów lub innych znaków niezwiązanych z ochroną głazu uznanego za pomnik przyrody,

4) wchodzenia na głazy,

5) wznoszenia jakichkolwiek budynków, budowli, urządzeń lub instalacji w odległości (promieniu) do 15 m włącznie od tych głazów,

6) na głazach i w pobliżu, rozniecania ognia, usuwania i niszczenia pokrywy glebowej oraz zanieczyszczania i zaśmiecania terenu,

7) oddziaływania na głazy w jakikolwiek inny sposób nie związany z ich ochroną.

Na północ od wsi Krępkowice znajduje się jeden z najstarszych dębów szypułkowych na terenie naszego kraju. Dąb zasadzono w 1374 roku, kiedy to Pomorze Gdańskie należało do Zakonu Krzyżackiego. Jego wysokość wynosi 22 metry a obwód ( w pierśnicy) 770 cm. Nazwa drzewa najprawdopodobniej nawiązuje do księcia pomorskiego Świętopełka II Wielkiego, który w XIII rządził tymi ziemiami. Od 2004 roku do dębu wiedzie ścieżka edukacyjno - przyrodnicza "Dąb Świętopełk" o długości około 900 metrów. Na trasie ścieżki znajdują się tablice informacyjne opisujące walory przyrodnicze okolicy.

Świętopełk był najstarszym synem Mściwoja I. W roku 1219 lub 1220 otrzymał od niego we władanie wszystkie posiadłości ziemskie. Miał odtąd zarządzać nimi, a ponadto spadał na niego obowiązek opieki nad młodszym rodzeństwem. W 1227 roku, kiedy dotychczasowi namiestnicy pomorscy uniezależnili się od Piastów, nasz Świętopełk otrzymał nareszcie upragniony tytuł książęcy. W następnych latach podobnie stało się z jego młodszymi braćmi. W podzielonych na dzielnice państwie Świętopełkowi przypadła kasztelania białogardzka, na której terenie wyrósł dąb Świętopełk.